-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 9646
مناجات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
زمین دامنم از آب دیـده مـرطوب است بیا که حاصل این کشتزار مرغوب است مرا خلاص کن از سال‌های غیبت خود مگـر تحمل من مثل صبر ایـوب است؟ اگـرچـه روی سیـاهـم، به کـار مـی آیـم برای طی زمستان زغال هم خوب است اگـر دروغ بگـویـم اسـیـر گـرگ شوم: مقـام پیرهـنـت چشم های یعـقـوب است عـصای مـعـجـزه‌هـا مار می شود با تو کسی که بی‌تو نخشکد شقی تر از چوب است همیـشـه ابر ز خـورشید رنگ می گیرد به هر کجا بروی این صحیفه زرکوب است
: امتیاز
|
 |
 |
مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
این عطر بهشت است که خیزد ز کلامم این فیض مسیح است که ریزد زپیامم در هر نفسی اجر صلات است و صیامم با هر قدمی ذکر سـجود است و قـیامم شــد آتـش دل آیــۀ، بــرداً و ســلامــم زد بوی خوش لالۀ نـرگس به مشامـم بر گوش خـلایـق سخـن نصر مبارک انــوار جــمـال ولـی عـصـر مـبـارک امشب به دلم شعلۀ تاب و تب مهدی است روشن شب تنهائیم از کوکب مهدی است من میشنوم ذکر خدا بر لب مهدی است افلاک پُر از زمزمۀ یا رب مهدی است از فرش الی عرش خدا مکتب مهدی است لبخند برآرید که امشب شب مهدی است چون صوت هَزاران که زطرف چمن آید از ارض و سـما نغـمۀ یابن الحسن آید انـوار خـدا می دمـد از خـانـۀ نـرجـس زن های بـهـشـتی شده پـروانۀ نرجس خورشیـد درخـشد به سرشـانۀ نرجس یا مـاه دمـیـده است به کاشـانۀ نرجس لـبـریـز ز کـوثـر شده پیـمـانـۀ نرجس فردوس کـشد ناز ز ریـحـانـۀ نرجـس خیزید زجا عطر و گـل وعـود بیارید جـان در قـدم مـهـدی مـوعـود بـیارید موسی به زمین شیـفـتـۀ آتش طـورش عیسی به فلک منتظر روز ظهـورش یـعـقـوب نگـه یافـتـه از پرتـو نـورش یوسف شده دلباخـتۀ فـیض حضورش داود کـنـد مـدح سـرائـی بـه زبـورش با خنده سلیمان شده هم صحبت مورش خـوانـنـد هـمـه مـنـتـقـم خـون خـدایش جان من و جـان همه عـالـم به فـدایش این راهـبر و دادرس و دادگـر ماست این مظهر حق، حجّت ثانی عشر ماست این ختم رُسُل را پسر است و پدر ماست این ماه شب قدر و چراغ سحر ماست این همدم خون دل و اشک بصر ماست این صاحب ما مهدی ما منتَظر ماست لبخند به لب قلزم اشکش به دو عین است ناخورده لبن در طلب خون حسین است دستی به زمین دست دگر سوی سمایش چشمش به پدر باز و توسّل به خدایش آوای خـــدا در نـفــس روح فــزایــش آیـات نـبـی بـر لـب تـوحـیـد سـرایـش افکند طنـین از همه سـو ذکر دعـایش پـاسـخ به تـمـام شـهـدا بـود صـدایـش این طُرفـه صدا قـصّه عهـد ازلی بود یـادآور فـریـاد حـسـیـن بـن عـلـی بـود آن روز که از کعبه رخش جلوه گر آید وز بیت خـداونـد چو خـورشیـد بر آید وز پرده رخ یـوسف زهـرا به در آیـد در سـلک شبان حجت ثـانی عـشر آید چون خـتـم رُسُـل بهـر نجات بـشر آید بـیـنـنـد همه مـنـتـظِـران مـنـتَـظَـر آیـد خـوانـند همه قـصّـۀ هم عـهـدی او را عـالـم شنـود بـانگ انا الـمهـدی او را عـالم چو کف دست، به پیش نظـر او گـردون بـه دم تـیـغ حـوادث سـپـر او ارواح رُسُــل زیــر لــوای ظــفــر او افـواج مـلک بنده صفـت؛ خاک در او عـمّـامـۀ پـیـغـمــبـر اکــرم بـه سـر او پـیـراهـن ســالار شـهـیـدان بـه بـر او از هر نفـس اوست برای همه مفهـوم هفتاد و دو فریاد زهـفـتاد و دو مظلوم آن روز که آن روی خـدا؛ نـور فشاند از تـیـرگـی جـهـل، بـشـر را بـرهـاند بـیـداد گـران را بـه هـلاکـت بـرسـاند داد دل مــظـلــوم ز ظـالــم بـسـتــانــد بـا تـیـغ خـدا؛ سـیـنـۀ شـیـطان بـدرانـد در مسجد کوفه چو علی خطبه بخواند بس آیت نـاگـفـتـه که نقـل دهن اوست فریاد خروشان خموشان سخن اوست در دولت او ثبت شود دولـت عـتـرت با تیغ کجش راست شود قامت عترت بـیـنـنـد همه عالمـیـان رجعـت عترت معـلـوم شود بر همگان عـزّت عترت آرند فـرو سر همه بر طاعت عـتـرت بر بام جهـان سایه زنـد رایت عـترت آن روز مـحـمّـد بود و مـکـتـب نابش مـنـشور قـوانین جـهـان است کـتـابش ای یـوسف گـم گـشتـۀ کـنـعـانِ محـمّد ای آرزوی عــتـرت و قــرآنِ مـحـمّـد ای جان همه عـالـم و ای جانِ محـمّـد ای لالــۀ امــیــد گــلـسـتــانِ مـحــمّــد تا چـنـد خـزان حـاکـم بـسـتـانِ محـمّـد تـا چـنـد به زیـر پـا، فــرمـان مـحـمّـد کی میشود ای لالۀ گم گشته به صحرا خـیـزد ز لـبـت پاسخ یا مهـدی زهـرا باز آی که گـیـتـی بزند سکّـه به نامت بازآ که به حق جان دهد از فیض کلامت باز آی که بـاطل فـتـد از پا به قـیامت بـاز آ که شهـیدان همه گویند سـلامت بـاز آ که خـلایـق بـشنـاسـنـد مـقـامـت باز آ که جهـان نظم بگـیـرد ز نظامت بـاز آی که باز از همگـان دل بربائی زنـگ غـم از آئـیـنـۀ (میـثم) بـزدائـی
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
شـکـر خـدا؛ حـق اذن بـر مـا داده آقا مـا را مـیـان مـجـلـسـت جــا داده آقــا روح الامین قنداقه ات را برده تا عرش قـنـداقـه را تـحــویـل زهــرا داده آقــا امـشـب حــضـور قــائــم آل مـحــمــد قـلـب عــلــی را هــم تــسـلا داده آقــا امشب تـصـدقـهـا به دست دوسـتـانـت زهـــرا ســلام الله عــلــیــهـا داده آقــا گـفـتم بیا؛ گـفـتـند رمـزی دارد انـگـار زهــرا کـلـیـدش را بـه ســقـا داده آقـا این نـوکـر بی تاب روزی چـند دفـعـه شـرح دل بــی تـاب خـود را داده آقــا فکر ظهـورت تا که آب و نـان من شد ذکر لبـم یابن الحـسن یابن الحـسن شد تنهـا گـلـی هـستـی که تـنهـایی بهاری هم فـاطـمـه هم مرتضی را یـادگـاری صد بار کـارم را دعـایت راه انداخت " من حیث لا یشعر" هوایم را تو داری احـیـاگـر عـدل عـلــی در عـالـمـیـنـی خون عـلـی باشد به رگهای تو جاری شمشیر حیدر بوده عمری سیف الاسلام حــالا شـمـا مـیـراث دار ذوالـفـقـاری هرجا که رفتم صحبت از اوصافتان بود ذکـر تو جـاری بر لب مـداح و قـاری کنعـان چـراغـانی شده یوسف کجایی یعـقوب می میرد ازین چـشم انتظاری شب تیره از ظلمت شد ای مهتاب برگرد بـی تـاب بی تـابـیـم؛ ای ارباب برگرد بـایـد بـرای بـردن نـامت وضـو کـرد هـر نـیـمـۀ شب دیـدنت را آرزو کرد آقا خـدا می داند این حـرف دل ماست هر کس که شد عبد تو کسب آبرو کرد فـرزنـد زهـرا و عـلـی دست خـداونـد امشب میِ عشق شما را در سبو کرد آقا به این کـوچـه خـیـابـانها نظـر کن هر عاشقی در چنته هر چه داشت رو کرد دلـهـای مــا از دورۀ مـرحـوم کــافـی با صبح زود جمعه و با ندبه خو کرد مادر بـزرگم گـفت جانم یا ابـالـفـضل تا تو بیـایی سـفـره ای را نـذر او کرد پیوند قـلـبـی بس که دارد با ابالـفضل رمز قـیـامـش احـتـمـالا: یا ابالـفـضل دست الـهـی شـیـعـه را بر حـق نوشته یـاس و رز و داوودی و زنبـق نوشته مـولای ما را نـاخـدای زورق عـشـق ما را سواری روی این زورق نوشته این دست لطف حضرت صاحب زمان است ما را اسـیـر پـرچـم و بـیـرق نـوشـته در سـرنـوشـت مـا خــداونــد تـعـالـی ما را به یـاران شـمـا مـلـحـق نـوشتـه ای مُـنـتَـظَـر، کوری چـشم مـنکـرانت خـالـق شـمـا را قـائـم مـطـلق نـوشـته قـنـداقـه ات را تـا بـغـل کـردند دیـدنـد بر روی بازوی تو جـاءالحـق نـوشته آیــات قــرآن خــداونــد آیـــۀ تـوسـت ایـران مـا یـوم الابـد در سـایـۀ توست وقـتـی عـلـوم الکـامـلـه یعنی کـمـالت حـتماً شـموس الطالعـه یعـنی جـمـالت پـیـغـمـبـرانِ عـالـم از آغــاز خـلـقـت در حـیرتند از آن همه قـدر و جـلالت این جـمـلـه تـکـراریست اما واقـعـیت یـوسـف اسـیـر آن جـمـال بی مـثـالت ای یوسف زهرا کجایی ورد لبهـاست عـمـریست سر کـردیم تنها با خـیـالت دنیا به رنگ و بوی تو بر پاست مولا قـربـان آن رخـسـارۀ زهـرا خـصالت مولای ما ای مـهـدی مـوعود برگردد دنـیا به کـام شـیـعـه در روز وصالت تنـهـای تـنـهـایـیـم ای مـونـس کجـایی دلـتـنـگـتـانـیـم ای گـل نرگـس کجایی تـو دلــبـری و بــا دل مـا کــار داری سیصد نـفر نه تو هـزاران یار داری قـلـبی پُـر از مهر حسین و سینه ای از عشق عـلـی و فـاطـمـه سرشار داری نیت کـنی سر می شود فـرش قـدومت نوکر فراوان، جان به کف بسیار داری آقــا بـیـا دیـگـر بـیـا کـه شـک نــدارم از ظـلـم بـی حـدّ جـهــان آمــار داری روز ظهورت در کنار کـعـبـه قـطـعاً با دشـمـنـان خـود سـر پـیـکـار داری وهـابـی از شـمـشـیـر تو باید بـتـرسـد وقـتـی نـشـان از حــیــدر کرار داری قهر خدا در چهره ات پیداست آن روز آقا دعـا گـوی شما زهـراست آن روز عـرشی؛ زمیـنی؛ آسمانی؛ کهـکـشانی؟ مشهـد؛ نجـف؛ کـربـبلایی؛ جمکـرانی؟ در سهله ای در کوفه ای یا بیت الاقصی پـیـداتـر از خورشید هـستی در نهانی تو حاضری تو ظاهری ما غایب از تو تـو آن عـیـانـی که فـراتــر از بـیـانـی فـرقی ندارد شیـعـه یـکـفـی بـالاشـاره ایـرانـی و سـوری؛ عـراقـی یا یـمانی ای شیعه با یک یا علی باید به پا خاست گر دوسـتـدار مـهـدی صاحـب زمانی پـرچـم به دوش آمـاده باید بود کـم کم یک صبح جمعه می رسد از او نشانی ما شیعـیان روز ظهـورش سرفرازیم با یـک اشـاره راه پـیـمـای حـجـازیـم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
نسیـم امشب پیام آسـمـانی با خود آورده فضا امشب فروغ جاودانی با خود آورده فلک با آن همه پیری جوانی با خود آورده عروس شب لباس شادمانی با خود آورده به شادی خضر، آب زندگانی با خود آورده نویدی خوش تر از جان، یار جانی با خود آورده که امشب از زمین سـامـره خورشید می تابد مهی که نـور حـق در آن تـوانـی دید می تابد به لوح آفرینش نقش بست امضای پیروزی طنین افکنده در گوش جهان آوای پیروزی زمین و آسمان پُر گشته از غوغای پیروزی ملائک را بود سرمستی از مینای پیروزی به پرواز است در اوج فضا عَنقای پیروزی که زنجیر اسارت باز شد از پای پیروزی بر آن دستی که باید گلشن دین را دهد رونق برون از غیب، دستی آمد و بنوشت جاء الحق خدا در هر سری شیرین ترین شور آفرید امشب بر اندام جهان پیراهن نـور آفـرید امشب به پاس نصرت اسلام منصور آفرید امشب ابرمرد دو گیتی را بهین پور آفرید امشب به چشم اهل دل نورٌ علی نور آفرید امشب جنایت پیشگان را، آتشین گور آفرید امشب که هستی داد داور، عـدل و داد جـاودانی را بـسـوزانـیـد آن آتـش فــروزان جــهـانــی را زهی نرجس که از آغوش شب خورشید آوردی خطا گـفـتـم خطا، آئـینۀ تـوحـیـد آوردی سحر پیش از طلوع فجر، صبح عید آوردی تو فرزندی که دادارش کند تمجید آوردی تو ممدوحی که معبودش کند تأیید آوردی تو مرآت خدا، بی شبهـه و تـردید آوردی همه گـویند نـرجـس، نـازنـیـن دُردانه آورده عروس فـاطـمـه بر فـاطـمـه ریحـانـه آورده به هستی نام باطل از قلم افتاد، جاء الحق که هستی از درون دل زند فریاد، جاء الحق شده آزادی از حـبس ابـد آزاد، جاء الحق فنا شد ظلم و باقی ماند عدل و داد، جاء الحق خدا با وحی منزل این بشارت داد، جاء الحق اَلا ای پیروان حق مبارک باد، جاء الحق بـه چــشـم مــردم آزاده روح انــقــلاب آمــد گریزان گشت تاریکـی به جایـش آفـتـاب آمد چو روشن کرد با نور جمالش ملک امکان را فراری داد با برقی شب بیداد و طغیان را در آغوش پدر نیکو تلاوت کرد قرآن را پدر لبخـند زد بوسید آن لبهای خندان را به مهد ناز جا دادند آن خورشید تابان را به ناگه گِرد وی دیدند در پرواز، مرغان را به شور و نغمه و پرواز، هوش از دیگران بردند ز مهـد ناز، مـهـدی را به سوی آسمان بردند مسیحائی که جان بخشد به افکار بشر آمد دل آرائی که دل را میدهد نوری دگر آمد اهورائی که بر اهریمـنان بارد شرر آمد جهانگیری که جِیش او قضا هست و قدر آمد درخـت آرزوی آدمـیّـت را ثـــمــر آمـد امام عـصر ما، با رایت فـتح و ظفـر آمد فـــروغ از پــرتــو رخ داد جــان آدمـیّـت را تــکـــامــل داد جـــان کــــاروان آدمــیّـت را خدا را دست قدرت، نک برون از آستین آمد رسول الله را احـیـاگـر قـرآن و دیـن آمد فـروغ چشم زهـرا و امیرالـمـؤمنین آمد حَسن حُسنی که بخشد نور بر اهل یقین آمد حسینی نهضتی با صبر زین العابدین آمد به عـلـم بـاقـر و صادق امام راستین آمد جلال موسوی؛ حـلم رضا؛ جـود جوادی بین نقی و عسکری را در سرور و وجد و شادی بین
: امتیاز
|
 |
|
مدح امام محمد باقر علیه السلام
یک سـبـد یـاس در بغـل دارم آسـمـانـی پــر از غــزل دارم بی خودی شاعـرم نکردی که بـه سـرم شـور لـم یــزل دارم بـار دیـگـر گـرفـت دسـتـم را طبـع شعـری که از ازل دارم غزل از جنس لیلی و مجـنون مثـنـوی هـای بـي مـثــل دارم مطلع هر قـصـیـده ام اين شـد دلـبـری نـاب و بـی بـدل دارم مـن و قــربــانــی مــرام تــو؟ دم "أحـلـی من الـعـسـل" دارم مـن بر آنـم که قـیـد غـم بـزنم و بـرای شــمـا قـــلــم بــزنــم مَــثــَل صـبــح صـادقــی آقـا روشـــنــی مـــشــارقـــی آقــا مــددی یـا مـحــمــد بـن عـلـی ولــــی الله لایـــــقــــی آقــــــا با کـلامت مـرا مـسلـمـان کـن کــه تــو قــرآن نــاطــقــی آقـا "جابر" از محضرت تلمذ کرد تــو بــزرگ نــوابـــغــی آقـــا تو که خلق "زراره" ها کردی گــردن مـن کـه خــالــقــی آقـا تو خودت شاهدی که میخوانم روز و شب "لاأفـارق" ی آقـا عـالِـمُ السـِرِّ فِی الـنّجـُومـی تو سَــیّـِدی بــاقــرالـعـلــومـی تـو مـا مــقــلــد تـو مــقــتـدای مـا مـا مـصـفـا تـویی صـفـای مـا هـمـه هـسـتـی مـا بـرای شـما نـــوکــریِّ شـــمــا بــرای مــا یا من أرجوه بحق "ماه" رجب گـره خـورده به تـو دعـای مـا مـادرت دخــتــر کــریـم خــدا تــو خـودت حـجـت خـدای مـا نـفـس تــو حـیـات مـی بـخـشـد نـــوۀ شــاه نـــیــــنـــوای مـــا تربـتت گرچه خـاکی است اما درگـهــت بـاب الــتــجــای مـا تو خـودت قـول داده بودی که پس چـه شـد إذن کـربـلای مـا نه فـقـط پـیـر شیعـیان هـسـتی بلکه آقا تو روضه خوان هستی کـربـلا کــرب و الــبـلا دیـدی غـــم و انـدوه بـچـه هـا دیـدی سوی گـودال رفـتـی آقـا جـان و "ذبــیـح مـن الـقــفـا" دیــدی کربـلا غـصـه ها عـذابـت داد خواهری زیر دست و پا دیدی روی نـی رأس سـیــدالـشـهـدا روی نـی گـیـسوی رها دیـدی کوچه پس کوچه های کوفه وشام عـده ای در بـرو و بـیـا دیـدی تـا مـیـان خــرابـه هـم رفــتـی گـریـه هـای رقــیــه را دیـدی بی گـمان ذره ذره جـان دادی سر و تشت و پـیـالـه تا دیـدی خاطراتی به سینه ات باقی ست گریه هایت ز غربت ساقی ست
: امتیاز
|
 |
|
مدح امام محمد باقر علیه‌السلام
اشک از آیـنـه پـرسیـد، غـم پـنـهـان را قـصـۀ تـلـخ غـزل- مـرثــیــۀ بــاران را رسم این خاک چرا با دل خوبان سرد است داغ ماتم بدمد، مـردمـک و مـژگـان را
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه السلام
پــنـجــمـیـن حـجّـت خــدا بـاقــر مــظـهــر ذات کــبــریــا بــاقــر قــرّة الـعــیـن حـضـرت ســجـاد چـون پـدر صاحـب لــوا بــاقــر نـور پـاک محـمـد است و عـلـی گــوهـــر قـــلــزم ولا بــــاقــــر وارث گـنـج حـکـمـت و عـرفان عــالــم عــلــم اوصـیــا بـــاقـــر جـانـشـیــن و وصـیّ پـیـغــمـبـر نـور چـشمـان مـرتـضـی، بـاقـر منـبع جـود و لطـف و احسانست مـیـر و سـر حـلـقــۀ سخـا بـاقـر کـام جـان هـا ز نــام او شـیـریـن درد مـــا را بـــود دوا بـــاقـــــر زد قـدم از شـرف به مـاه رجـب وارث نــور هـــل اَتـــی بــاقـــر کـرده در بـــر لـبــاس امـکــانـی زد بــه ســـر تـاج اِنّــمــا بــاقــر ایــن شنیـدم کــه بـلبـلـی عـاشـق بـر سـر شـاخــه زد نــوا بــاقــر کامـد ای عـاشـقـان زمـان طرب خیـز و شادی نـما به مـاه رجـب نــور او نــور روی پــیـغــمــبـر برگزیـده، چو مصطفـی مـنـظـر خـوی پـاکـیــزه اش پـسـنـد خــدا هـمـچــو مــرآت سـاقـی کــوثــر چـهـره اش هـمچو چـهـرۀ زهـرا بـه درخـشـش بـه زهــرۀ احـمـر خـــرّمـــی از وجــود او پـــیــدا بـلـکـه مـیـنــوی حـضـرت داور حُـسن او در کـمـال حُسن حَـسن خـیـره در سیرتـش هـمـاره نظر در شجاعت حـسیـنِ کـرب و بلا در سـخـاوت چو بحر پُـر گوهر هر چه گویم به وصف او قـاصر من چه خوانم به مدح آن سـرور گـوهــر بـحـر مـعــرفـت بــاقــر بـه جمیـع صـفـات حـق مـظهــر روز مـــیـــلاد آن امــام هـــمــام کـام مـا پُـر بود ز شـهـد و شکر بـر لب جـمـلـه شـیـعـیـانـش بـود این سخن نیمه شب به وقت سحر کامد ای عـاشـقـان زمـان طـرب خـیـز و شـادی نما به مـاه رجب طـور دل شـد به مِـهـر او سیـنـا دیـــده از تــوتـــیـــای او بــیــنـا بـر کـف مــا ز حُـبّ او سـاغــر جـمـلـه سـرمسـتِ آن مـیِ مـیـنـا دل ربـوده ز عــارف و عــامـی کـس نـدیــده چــنـیــن رخ زیــبـا در رُخـش گر نـظر کـنی بـیـنـی جــلــوۀ ذات حـــق بــود پـــیــدا پـنـجـمـیـن شــمــس آسـمـان ولا هفـتمـیــن نـور طـلـعـت غــبــرا عـرش و کـرسی به نور او قـائم عـالـم از یُـمن حـضـرتش بر پـا شـاد و خُـرم بـود از این مـولـود نـه زمـیـــن بـلـکـه عــالــم بــالا جــانــشـیــن پـــیــمــبــر خــاتــم بـر هـمـه خـلـق رهـبـر و مــولا پـرچــم افـراز دیـن و قـرآن ست عــالــم عــلـم عـــلَّــمَ الاســـمـــا ذکـر و تـسبـیح دوستانـش هـست زیـر لـب دم به دم چـنـان عـنـقـا کـامد ای عـاشـقـان زمـان طرب خـیـز و شـادی نـمـا به مـاه رجب حـجّـت حــق امــام دیـن بــاقـــر بر همه کـار انس و جـان نـاظـر مـشـکـلات جـهــان از او آســان در مصـائب به امـر حـق صابـر هــر کجــا عـاشقـی بـرد نـامـش بی گـمان در بـرش بود حـاضـر چـشـم او چـشـــم خـالــق اکـبـــر بـر هـمــه آفــریـنـش او بــاصـر گـیـسـوانـش کـمـنـد طایــر جـان دیـدگـانــش دو جــادوی سـاحــر در مــقـامـش زبـان بــود الـکــن در مـدیـحــش قـلــم بـود قـاصـر مـی رسـانــد سـلام پـیــغــمـبـــر بـر چـنـیــن رهـبـر جهـان جابـر غـم ز خاطر برون کنـد مهـرش شـادمـان مـی شـود از او خاطــر بــه ظـهـورش ظهـور حق پیــدا ز وجــودش خــدا هـمی ظـاهــر گوید این نکته را ز روی شرف گـــاه بــی گـــاه خامـــه شـاعــر کـامـد ای عـاشـقـان زمان طرب خیـز و شـادی نما به مـاه رجـب
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه السلام
قـوام هـسـتـى محـیـط امـكـان بـلـوغ خـلـقـت شـكـوه ایــمـان فـروغ تـوحـیـد دلـیـل سـرمـد بـیـان وحـدت لـسـان بـرهــان بهشت رحـمت صفـاى جـنـت بـهـار طـوبـى جــمـال یـزدان امـام بـاقــر كـه فـیـض وافــر دهد كلامش به علم و عـرفان كه را شنـاسد جهان تحـقـیـق؟ كه برتـر از او كـشیـده ایـوان بدست سبزش ریـاض دین را نـمـوده خـرم چـنـان گـلـستـان بـداده قــولـش كــلام حــق را هـزار تـفـسیـر هـزار عـنـوان پـنـاه قــرآن ز كـفـر و بـاطـل ز كـفـر و بـاطـل پـنـاه قــرآن ولادتـش را عـــنــایــتــى دان به اهل تـقـوى به اهـل ایـمـان بـه شـاد بــاشِ دل پــیـــمــبــر دلـى نـبـاشد كه نـیست شـادان مرا ز شوق است نواى شادى چنان كه بر شاخ هزار دستان تـرانـه خـیـزد ز تـار و پــودم قصیـده ریـزم ز جوهـر جـان به هر كه بینم چو ناى مطرب بود خوش آوا بود غزل خوان موالیـان را بـشـارت این روز مـعـانـدان را عــذاب نــیــران به یـمـن مـیـلاد و زاد روزش نـواى شـادى رسـد به كـیـوان بـه مـدح پـنـجـم ولـىِ مـطـلـق من این قـصیـدت برم به پایان
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
پخش سبک عاشقان میلاد مولا حجت بن العسکری شد نـور یزدانی او بر قـلب عـالـم منجلی شد به لب های همه، بود این زمزمه خوش آمد نوگل، علی و فاطمه اباصالح مدد، اباصالح مدد (۲ ) ******************** شد ز میلادت جهانی چون گلستان یابن الزهرا از قدوم با صفایت شد بهاران یابن طاها ز گـلها برتری، نشان کـوثـری فدای مقدمت، به عالم سروری اباصالح مدد، اباصالح مدد (۲ ) ******************** یوسف زهـرای اطـهـر نوگـل باغ پیمبر ای ولی الله اعظم قطب عالم همچو حیدر تویی چون مرتضی،وصی مصطفی به خـلـق عالمی، ولـی و مقـتـدا اباصالح مدد، اباصالح مدد (۲ ) ******************** از قدوم با صفایت عالمی گشته گـلستان ای گل نرگس فدایت جان عشاق و محبان تو یابن العسکری، گل پیغمبری به گـلـزار ولا، چه زیبا دلـبری اباصالح مدد، اباصالح مدد (۲ ) ******************** تو همه مهر و وفایی بر همه دلها صفایی ای گل نرگس اباصالح به هر دردی دوایی یگانه گوهری، به عالم رهبری به خلق این جهان، پناه و یاوری اباصالح مدد، اباصالح مدد (۲ )
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
پخش سبک شـب شـــادیِّ جــهـــانِ ولادت صاحـب زمـانِ یه پـای دلـم ســامـرا و یه پـای دلـم جـمـکـرانِ مست لـبخـند او آسـمان و زمین نـام زیـبای او بر دل من نگـیـن همه شـاد شـادند؛ که زادۀ زهـرا رسیـده می خوانند تـبارک؛ امید دو دنـیـا رسیده مولا اباصالح مدد؛ مولا اباصالح مدد ************************ از آسمانها گل می باره سوسو میزنه باز ستاره مــنــتــقــم داغ زهـــرا پا روچشم دنیا مـیـزاره ای فـدای دل و قـلب زهـرائـیت مـاه کـنـعـانـیـان محـو زیـبائیـت چه شور و نوایی؛ ناز قـدمـهای شما شد سـرود لـب من؛ تـرانـه مـهـدی بـیـا شـد مولا اباصالح مدد؛ مولا اباصالح مدد ************************ رسـیـده شب بـیـقراری هـوای دلها شـد بهاری با قدمای حضرت عشق غصه و غم شد فراری پر شده قلبم از نور صاحب زمان عاشقا باز شدند راهی جمکران شب عشق و شور و شب ناجی عالم آمد تــمــام امـیــدم؛ هــمـه پَــر و بـالـم آمــد مولا اباصالح مدد؛ مولا اباصالح مدد
: امتیاز
|
 |
|
ذکر زمزمه ای احیای نیمۀ شعبان
گرفتم اِحیا، نیمه شبِ نیمۀ شعبانِ خدایا صدام و بشنو، به حقّ مهدی پسر حضرت زهرا حالم خرابِ، غرق گناهم و دلم پر اضطرابِ من و ببخش که، شب تولّـد گـل ابوترابِ ببین از فـرط عصیانم پـریـشـانـم پـریــشـانـم بگذر از جرم این عاصی پـشـیـمـانـم پـشـیـمـانـم ربّی یا سیّدی العفو؛ ربّی یا سیّدی العفو؛ ربّی یا سیّدی العفو؛ ربّی یا سیّدی العفو ************************************************ دلداده ام کن، به خاک پاک محضرت افتاده ام کن آزاده ام کن، برای ماه رمضان آماده ام کن تو با وفایی، خالق من دوباره کن لطف وعطایی مثل شهیدان، عنایتی تا که شوم کرببلایی شب زیـارت است آقـا یا حسین نـغـمۀ هر لب تـا قـیـامـت بـسـوزم با نـالـۀ حـضـرت زیـنب یاحسین یاحسین مظلوم؛ یاحسین یاحسین مظلوم؛ یاحسین یاحسین مظلوم؛ یاحسین یاحسین مظلوم
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
ببین از عشق تو دل چه جور زده به سرش بیا و مشتـری شو باز این دل و بخـرش دلــی كـه آواره شــد آرام قـــرار نــداره دست دلم رو بگیر هرجا میخوای ببرش دل با عشقت عجـینِ هـمـه هستی م هـمینِ تـنـهـا راه مــلاقــات ایـــن دل آتـــشــیــنِ اباصالح یامهدی؛ اباصالح یامهدی؛ اباصالح یامهدی؛ اباصالح یامهدی ******************************************** ماغـایـبــیـم ولی تو هـمـیـشه هـسـتی آقا حس میشه كرد آقا جون عطر تو رو تو فضا مـاكـه نـدیـده شـدیـم اسـیـر و عـاشق تو اگه تو رو بـبـیـنـیم فـدات میـشـیـم بخـدا كی تو از مـا جـدایـی هـمـیـن دور و برایی ولــی مــیــدانــم آقـــا جـمـعـه هـا كـربـلایی اباصالح یامهدی؛ اباصالح یامهدی؛ اباصالح یامهدی؛ اباصالح یامهدی ******************************************** فـلك چـراغانی شد از نـور چشمهای تو ملـك به وجـد آمـده دل میـریـزه پـای تو ولی قشنگ ترین از این وقتیِّ كه تو بیای ذوالـفـقـارى بـبـیـنـیـم مـیـان دستهای تو گآل نرگس گـل یـاس ای همه عشق و احساس تـا بـیـایی می خـوانـم ذكـر زیـبـای عـبـاس اباصالح یامهدی؛ اباصالح یامهدی؛ اباصالح یامهدی؛ اباصالح یامهدی
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
آمـده حــقــیــقـت ایــمــان آمــده آیـــنــۀ ســبــحـــان بــه یُـمـنِ قــدوم پــاک او میخـوانم این آیه از قـرآن جاء الحق و زهق البـاطل انّ الـبـاطل کـانَ زَهــوقـا **************** آمــده یــوسـف زهـــرا و نـور چـشـم حـیـدر کـرّار آمـده یــار ضـعـیــفــان و دشمن ظلمت و استکـبـار جاء الحق و زهق البـاطل انّ الـبـاطل کـانَ زَهــوقـا **************** می رسد او به همین زودی وَ شود هـادیِ هر گـمـراه می شـود تـاج سـر کـعـبـه پــرچــم عــلــی ولــی الله یا مولا علی عـلی حـیـدر جاء الحق و زهق البـاطل انّ الـبـاطل کـانَ زَهــوقـا
: امتیاز
|
 |
|
زمزمه ای ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
مادح روی تو شد، لاله و باغ و چـمن حجّـت ثـانی عـشر، سیّدی یابن الحسن سیّدی یا اباصالح (۳) عزیز زهرا مولا؛ عزیز زهرا مولا؛ عزیز زهرا ********************************************* عرض تبریک همه، به علی و فاطمه آمــده تـجــلّــی، آیــه هـای مـحـکـمــه سیّدی یا اباصالح (۳) عزیز زهرا مولا؛ عزیز زهرا مولا؛ عزیز زهرا ********************************************* نام زیبای تو شد، ذکر هر شام و سحر ای عزیز فـاطـمه، یا امـامَ الـمـنـتـظَر سیّدی یا اباصالح (۳) عزیز زهرا مولا؛ عزیز زهرا مولا؛ عزیز زهرا ********************************************* نیمۀ شعبان شد و، هر دلی صفا گرفت با عـنـایت شـمـا، شور کـربـلا گرفت سیّدی یا اباصالح (۳) عزیز زهرا مولا؛ عزیز زهرا مولا؛ عزیز زهرا
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
ای طلـوع صبـحـدم نـور دگـر آورده‌ای آفـتابی بهـتر از شمس و قـمـر آورده‌ای شاهدی از جان و دل محبوبتر آورده‌ای یـا کـه وجـه الله بر اهـل نـظـر آورده‌ای مصـلـح کـل حجّـت ثانی عشر آورده‌ای مهدی موعود کز خلق خـدا او را سـلام آسمان امشب چه سیمای تو روحانی شده دامنت چون قلب نرگس پاک و نورانی شده سـیـنـه‌ات لـبـریـز از انـوار ربّـانـی شده صحنه‌هایت روضۀ سر سبز رضوانی شده مـاه بـا لـبـخـنـد، گـرم نـور افـشانی شده تا طلوع صبـح دور سـامـره گردد مـدام ای زمین آغوش جان بگشا که جانان است این سامره تطهیر کن خود را که قرآن است این آسمان در بر بگیرش یک جهان جان است این سیزده معصوم را روح است و ریحان است این قلب قرآن، هستی دین، رکن ایمان است این خود امام و یـازده آبـاء مـعصومش امام ای ز آوای تو قرآن مفتخر قرآن بخوان ای دمت از فیض عیسی خوبتر قرآن بخوان ای شده پروانه‌ات مرغ سحر قرآن بخوان ای یگـانه مصلح کـلّ بشر قـرآن بخوان ای نوایت خوشتر از جان، بر پدر قرآن بخوان تا بـبـوسـد لـعـل لبـهـای تو را با احترام سامره جان شد که این نوزاد جانان من است نرجس پاکیزه دامان گفت ریحان من است عسکری بوسید لبهایش که قرآن من است عیسی مریم به وجد آمد که این جان من است شب ندا در داد این ماه فروزان من است صبح گفتا از زمین تابید خورشیدم به بام پاک جسم و پاک جان و پاک باب و پاک مام سر و قد؛ گل چهره؛ شورانگیز لب؛ شیرین کلام کبریایی جاه و احمد طینت و حیدر مقام فـاطـمی خو، مجـتـبایی حلم؛ ثـارالله قـیام مو کمند و ابرویش شمشیر و مژگانش سهام تا که‌اش گردد شکار و تا که‌اش افتد به دام کعبه می‌خندد که آغاز ظهورش در من است مکّه می‌بالد که آثار عبورش در من است کوفه می‌نازد که تشریف حضورش در من است کربلا گوید که اشک و سوز و شورش در من است دل ندا در داد کاین خورشید نورش در من است جان به طوف مهد او چون زائر بیت‌الحرام دُرّ دنـدان پـیـمـبـر انـتـظـارش می‌کـشـد صورت خونین حـیدر انتظارش می‌کشد سیـنـۀ مـجـروح مادر انتظارش می‌کشد مجـتـبی با سوز دیگر انتظارش می‌کشد زخـم ثـارالله به پیکـر انتـظارش می‌کشد تـا نـیـایـد او نـیـابـد زخـم قــرآن الـتـیـام ای ز پشت ابر غیبت خلق را خورشید و نور ای فروغت کرده پیش از خلقت عالم ظهور ای وجودت غایب و خلق جهانت در حضور یابن کوثر یابن طاها یابن یاسین یابن طور تو به ما نزدیکتر از مایی و ما از تو دور ما ز تو اعـمـی و تو پیداتر از مـاه تمام باغـبـانـا بار دیگـر در گـلستان باز گرد یوسفا از چاه کنعان سوی کنعان باز گرد موسیا بر کُشتن فرعون و هامان باز گرد عیسییا تا جان دهی بر جسم بی‌جان باز گرد احـمـدا بر یـاری اسلام و قرآن باز گرد حـیـدرا در دست تو زیباست تیـغ انتـقام کعـبۀ کعـبه؛ صفا بخش صفا؛ رکن حرم آسـمـان جــود، بـاران عـطـا، ابــر کــرم باز آی ای از گل عدلت جهان رشک ارم دین شده بی احترام و کـفر گشته محترم قـبـلـۀ قـومـی نـسـاء و دین افـرادی درم هر حرامی بین حلال و هر حلالی را حرام ای وصالت آرزوی دوستان، هجران بس است ای به باغ آفرینش باغبان، هجران بس است ماه کنعان، آفتاب مصر جان؛ هجران بس است سیّدی الغوث الغوث الامان، هجران بس است مصلح کل مهدی صاحب زمان، هجران بس است تا به کی میثم بریزد بی‌تو خون دل به جام
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
ای زمین سـامـره طـور تجـلّا خوانمت یا بهشت حضرت باری تعالا خـوانمت سرزمین مکّه یا گـلـزار بطحا خوانمت جبهۀ هفت آسمان یا عرش اعلا خوانمت کعـبـۀ پیغـمـبران یا طور سینا خوانمت قـبـلـۀ امـیـد فـرزنـدان زهـرا خـوانـمت هرچه هستی طور دل سینای جان می‌دانمت زادگاه مـهـدی صاحب زمان می‌دانمت نو عروس فاطمه امشب محـمّد زاده‌ای دخـتـر شاهـنشه رومی و احمد زاده‌ای اخـتـر بـرج ولایی، مـاه امـجـد زاده‌ای هیـکـل تـوحـیـد یا روح مجـرّد زاده‌ای عابدی معـبود و یا عـبدی مؤید زاده‌ای پای تا سر مظهـر دادار سـرمد زاده‌ای انبیا را اولیا را، جانِ جان است این پسر مصلح کل مهدی صاحب‌زمان است این پسر کودکی نورس مپندارش که پیر آدم است رهنمای آدم است و مقـتـدای عالم است انبیا را اوّل است و اولیا را خـاتم است هم خطاب مبرم است و هم کتاب محکم است هم بدرد جان دوا هم زخم دل را مرحم است نوح دل، یوسف لقا، موسی بیان، عیسی دم است شیـعـه تنها مـصلح کـلّ بـشر می‌داندش عـالـم خـلـقـت امـام منـتـظـر می‌داندش نرگس امشب تا سحر با مرغ شب بیدار باش صبحدم چشم انتظار وعـدۀ دیـدار باش دیـده بـگـشا در تماشای رخ دلدار باش در رخ دلـدار مـحـو جـلـوۀ دادار بـاش شاهد لبـخـنـد گل در دامن گـلـزار باش در نشاط و شور و شادی باغبان را یار باش شب دعایت روح را غرق حلاوت می‌کند صبح مهدی در برت قرآن تلاوت می‌کند ای عروس فاطمه ام الـعـلـوم الکـامـلـه ای جهان قربان حملت ای به مهدی حامله ای تو را سـادات زنهای بـهـشتی قـابله خـیـز از جـا و بـجـا آور نـمـاز نـافـلـه نـور شد بین تو و چشم حکـیمه فـاصله کــاروانِ دل بـه پـا آمــد امــیــد قـافـلـه حـبـذّا یــار آمــده یــار آمـده یــار آمـده یوسف گـم گـشتـۀ زهـرا به بـازار آمده نرگس امشب موسی‌ای با نور طور آورده‌ای یا مـگـر داور دیگـر بـا زبور آورده‌ای آدم است این یا ملک یا آنکه حور آورده‌ای یـا بـه دامـن مـظـهـر الله نـور آورده‌ای آفرینش را به شوق و وجد و شور آورده‌ای سیـد الاشـهـاد را بـدر البـدور آورده‌ای از زمین یک آسمان توحید داری در بغل ماه دورت گردد و خورشید داری در بغل قلب امکان، رکن ایمان، جان جان ماست این ناخـدای کـشتی دین مصلح دنیاست این لنگر و طوفان و موج و ساحل و دریاست این آدم و نوح و خلیل و موسی و عیساست این نور و طور و فجر و قدر و کوثر و طاهاست این ای دو صد یوسف فدایش یوسف زهراست این نامش از اهل زمین و آسمان دل می‌برد چهره‌اش نادیده از خلق جهان دل می‌برد والـد خـلـق خـدا در نـقـش مـولـود آمده در جـمـال عـبـد پیدا، حُسن معبود آمده آفـتـاب ظـلّ جـان یا ظـلّ مـمـدود آمـده بـحـرهـای آرزو را دُرّ مـقـصـود آمـده با لـوای حـمـد بـشـتـابـیـد محـمـود آمده آی مظلـومـان بپا مـهـدی مـوعـود آمده روز عشق و وحدت و ایثار و هم عهدی رسید از کنار کـعـبـه فـریاد انا المهـدی رسید ای وجودت بر تن بی‌جان عالم جان بیا ای ظهورت دردها را خوشترین درمان بیا ای جـواب نـالـۀ مـظـلـومی قــرآن بـیـا ای همه جانها بخاک مقدمت قـربان بـیا ای امید بی کسان ای یـار مظلومان بیا ای نجات هستی ای گمگـشتۀ انسان بیا زینب کـبـرا سر بازار می‌خـواند تو را فـاطمه بین در و دیوار می‌خواند تو را آفـتـابا طلعـتـت در پرده پنهان تا بکی؟ ماهتابا جلوه‌ای شبهای هجران تا بکی؟ باغبانا بی تو خون آب گلستان تا بکی؟ یوسفا از دیدنت محروم کنعان تا بکی؟ احـمـدا تنها میـان جـمـع قـرآن تا بکی؟ مهدیا بر نیزه سرهای شهیدان تا بکی؟ از جگـرها آه می‌جوشد که یا مهدی بیا خون ثـارالله می‌جوشد که یا مـهـدی بیا گاه دور کعبه با اشک روان می‌جویمت گه چو بلبل نغمه زن در بوستان می‌جویمت گه کنار خانه بر گِرد جهـان می‌جویمت در منی من در زمین و آسمان می‌جویمت که به بزم دوستان با دوستان می‌جویمت گه درون خویشتن مانند جان می‌جویمت هرچه می‌گردم در این گلشن نمی‌بینم تو را تو مرا می‌بـینی امّا من نمی‌بـیـنـم تو را دیـده‌ها اخـتـر شـمار صبح دیـدار توأند اخـتـران آئـیـنـه‌دار مـاه رخـسـار تـوأند گـلـعـذاران بـی‌قـرار سیر گـلـزار توأند شـهـریـاران خـاکـسـار پای زوّار توأند سـربــداران پـایــدار دار ایــثـار تـوأنـد دوستان چشم انتظار صبح پیکـار توأند یا بن مولانا العلی یابن النبی المصطفی ازتو عالم میشود چون نظم میثم با صفا
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
بـاز از مَــهــد امـامـت خــبـری مـی‌آیـد خــبــرِ تــازه‌تــر از تــازه‌تــری مـی‌آیـد همه گویند بهـم بخت جهان وا شده است ایـن خــبــر بـا سـنـد مـعـتـبـری مـی‌آیـد بـسـتـه بـود ایـن در امّـیـد به دل‌هـا امّــا نــور امّـیــد ز هــر بـسـتـه دری مـی‌آید دوستان را پس از این منجی غم‌ها برسد دشمنـان را پس از این دردِسـَری می‌آید پنج هـادی شده تـبـعـیـد که مـهدی نرسد غافـل از آن که عجـب تاج سری مـی‌آید هــمـه گــفــتـنـد نـبـایــد پـســر آیــد امّــا گـفت نـاگـه پـدری، گـل پـسـری مـی‌آیـد دشمن و دوست شنیدند که از بیت حسن مـنـجـی دیـن خــدا مــنـتـَـظَـری مـی‌آیـد هاتفی گفت که طاووس جنان آمده است با خبر باش که سلطان جهـان آمده است مـی‌شـنـاسـنـد دو عـالـم پـسـر زهــرا را می‌شنـاسد فـلـک این حـیـدرِ سر تا پا را کـاخ‌های سـتـم از هـیـبـت او لــرزانـنـد بـاز تـکــرار کــنـد واقــعــۀ کـسـری را به رَعـایـای خـودش نـیک نـظـر اندازد دور ســازد ز مـحـبـّـیـن سـتــم اعــدا را صاف و شفّاف به یُمنش همه جا نور شود او شـود آیــنـه سـر تـا سـر ایـن دنـیـا را طاقتِ رنـج و غـمِ شـیـعـه نـدارد هـرگز بس به جـانـش بخـرد درد و بلای ما را شـیـعـه بـیـمـار شـود در طلـب آمــدنـش لــیـک از حــق طـلـبــد عـافـیـت آقــا را شیعه در سـایـۀ او مـرد عـمـل می‌گـردد با شجـاعـت بـزند از عـدویش سـرها را دور تـا دور حَـرَمـخـانـۀ نـرگـس امروز بـاز کــردنـد مــلائـک ره ایـن مـولا را خرّم آن روز که راهش به حرم باز شود پـاکــسـازیِ حــرم از حـرم آغــاز شـود آیـد آن روز که روز صُـلحـا خواهد شد روز دیــدار اَبـاصـالـحِ مـا خـواهــد شـد می‌رسد این خبر ازمشرق عالم آن روز ایهـا الـنـاس عـدالـت ز شـمـا خـواهد شد کوفـه را مرکـز تـعـلـیـم و هـدایت سازد مُلک قـرآن ز کجا تا به کجا خـواهد شد از دَم تـیــغ رَود هـر که بـبــنـدد راهـش لشگـر خصم طـرف با شهـدا خواهد شد بعد از آن روز که شد کار مدیـنه یکسر تـازه او مـنـتـقـم کـرب وبـلا خواهـد شد سر کفر است که درشام و حلب می‌ریزد ســرِ سـَرکـردۀ کـفـّـار جـدا خـواهـد شـد نه بـمـانـد اثـر از آل صـعـود و نه یهـود کعبه از دست بنی شِیـبـه رها خواهد شد شاید از مُلک رضا هم گذری خواهد داشت همه ایران به خدا مُلک رضا خواهد شد یا لثارات!همه پشت سـرش صف بکشید تـا تـوانـیـد ز کـفّـار و مـنـافـق بـکُـشـیـد ای همه آل‌عبا جامِ جَـمَت را عشق است گـل یاسین، صفای قـدمت را عشق است گفت بابات که این طفل صغیر است امام درامامت به خدا سِنِّ کَمَت را عشق است هرکجا هست وجود تو همان جا کعبه است هرکجا می‌روی آقا حَرَمت را عشق است می‌نویسی روی سربـندِ خودت یا زهـرا رمز و رازِ رَجَزت را قلمت را عشق است ای عـلـمـدارِ تـو عـبـاس – علمدار خدا !یارت عباس که باشد عَلَمت را عشق است آری آن خطبۀ پیغـمبری‌ات در راه است سُخَنَت را نَفَست را و دَمَت را عشق است هیچ کس از کرَمِ دست تو بی دولت نیست ای تمامیِ سخاوت، کرمت را عشق است بر لبت ذکر حسین است به هر شام وسحر گریۀ صبح و مسا،درد وغمت را عشق است گـاه گـریـان حـسـن گــاه حـسـیــنـی آقـا هــمـۀ عــمــر تـو در راه حـسـیـنـی آقـا
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
ای آخـریـن امـیـد رسـالـت خوش آمدی خـورشیـد آسـمـان عـدالت! خوش آمدی سر تا به پات قدر وجلالت! خوش آمدی بـنـیـان‌کن اسـاس ضلالت! خوش آمدی با مـقـدم تو گـشت زمین رشک آسمـان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان اسـلام بـا ولادت تـو بـاز جـان گـرفـت روی نـدیـدۀ تـو دل از آسـمـان گـرفـت دیـن بـا ولایـتت شـرف جـاودان گرفت «حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت» جـاء الـحـقـت رسید بـه گوش جهـانـیان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان ای از خـدا سلام به جسم و به جـان تو آوای وحــی مــی‌شـنــوم از زبــان تــو دل‌بـرده از پـدر ز مــلاحـت بـیــان تـو قـرآن بخـوان که بوسه زند بر دهان تو ای عـمر وحی از نفست گشته جـاودان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان مـیـلاد تو ولادت خــوبـان عـالـم اسـت عید هزار موسی و عیسی‌بن‌مریم است مـیـلاد اهـل‌بـیـت رسـول مـکـرم اسـت مـیـلاد دیـگــر شـهـدای مــکــرم اسـت مــیـلاد سـیــدالـشـهــدا را دهــد نـشــان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان بازآ که اولیای خـدا چشم‌شان به توست یـاران سیـدالشهــدا چـشم‌شـان به توست سرهای تشنه گشته جدا، چشم‌شان به توست مکه، مدینه، کرب‌و‌بلا چشم‌شان به توست کـعـبـه گـشوده چـشم به راه تو همچنان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان ما از تو دور و جای تو پیوسته بین ماست روی ندیـده‌ات همـه جا نور عین ماست چشم انتظار ماندن ما دین و دِین ماست جمعـه گــواه نـالـۀ ایـن الحـسیـن ماست یک جـمـعـه این سخـن نیفـتاده از زبان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان تو خود شبان و این رمه در انتظار توست چـشـم جهانیـان هـمـه در انتظار توست مولا! بیـا کـه فـاطمـه در انتظار توست خورشید نهـر علـقمـه در انتظار توست بر بازوی عموی خود این جمله را بخوان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان توغایبی و خلق جهان در حضور توست ملک خدای عزّ وجل غرق نور توست جای تو خالی است و جهان پر ز نور توست آقـای عیدهــا همـه روز ظهــور توست از چـشـم ما نهانی و در عـالـمی عـیان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان بـی‌تـو شـب ســیــاه شـده روزگــار مـا بی‌تـو شده است خنده گـل نیش خار ما رنـگ خـزان گـرفـتـه سراسر بهـار ما بــازآی ای قــــرار دل بــی‌قـــرار مـــا بـازآ کـه ذکـر مـا شـده الـغـوث الامـان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان کی میشود که پای به چشم بشر نهی؟ عـمـامــۀ رسـول خـدا را به سـر نـهـی بـر قـلـب دشـمنـان ولایـت شـرر نـهـی تا یک نـظـر به جـانب اهل نـظـر نهـی رخ بر تـمـام مـنـتـظـرانت دهـی نـشان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان ای زخــم پـیـکـر شـهــدا بـی‌قـــرار تـو چـشـم عـلـی به دست تو و ذوالفـقار تو فــریـاد انـتـقـام شـهـیــدان شــعـــار تـو لـبـخـنـد می‌زنـد عـمـوی شیـرخـوار تو کـای دست انـتـقــام خــداونـد لامـکـان! عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان دست حـقّی و کـاتـب لـوح و قـلـم تویی بـهـر ظهـور، بیـن امـامـان عـلـم تـویی بـگـشـای رخ که هـادی کُـل اُمـم تـویی مـولا! بـیـا! بـیـا! کـه امـام حــرم تـویی گـویـد بـلال بـر تـو بـه بــام حــرم اذان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان ای دسـت اولــیــای الــهــی بـه دامـنـت جوشن کـبـیـر در صف پیکار جوشنت پــیــراهــن حـسـیــن، بـــرازنــدۀ تـنـت «میثم» تـمـام چـشـم شـده بـهـر دیـدنت چشمش بود به راه تو، اشکش به رخ روان عَجِّـل عَلی ظُـهُـورِکَ یَا صَاحِب‌ِالـزَّمان
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
ابـر کـرم که نـم‌نـم بــاران درست کـرد از این کویر خشک، گلستان درست کرد دل را تــجــلـّـیـات خـــداونــدی سـحــر خـانـه‌خـراب زلف پریشان درست کرد دسـتی کـریـم آمـد و بـا دستـگـیـری‌اش ما را گـدای نـیـمـۀ شعـبان درست کرد ما را سر قـرار خودش بیـقـرار ساخت دنبال خویش، بی‌سر و سامان درست کرد پس نادرست سجده نکـردیم، این نـگـار کافر خراب کرد و مسلمان درست کرد با دست‌پـخـت فـاطـمه نانی درست کرد از ما کـنـار سـفـره سلیمان درست کرد مـا سـائـل قـدیـمـی زهــرا و حــیـدریـم چـشـم‌انـتـظـار مـهــدی آل پـیــمـبــریــم بـا جـذر و مـدّ پـلـک تو دریـا بـلـند شد نـوح و خـلـیـل و آدم و مـوسی بلـند شد مریم به دور کـعـبۀ نرگـس طواف کرد عـیـسی به شـوق روی مسیـحا بلـند شد یک دست روی سینه و یک دست روی سر یـوسف به پـای یـوسف زهـرا بلـنـد شد مجـنـون شـدند اهـل سـمـاوات تا زمین تا گـرد و خـاک مـحـمـل لـیـلا بلـند شد ما سربـلـنـدهای هـمـیـن سروری شدیم وقـتی که سـایـه‌ات به سـر ما بـلـند شـد هـرجـا که نـام تو بـرسـد واجـب‌الـقـیـام بـایـد بـه احــتـرام تـو از جـا بـلـنـد شـد مـا غـیـر نـام مـحـتـرمت را نـمی‌بـریـم چـشـم انـتـظـار مـهــدی آل پـیـمـبــریـم مـائـیـم و مـسـتـمـنـد نـگــاه شـمـا شـدن قـبـل از رسیدن رمـضان، با خـدا شدن از من مرا بگیر و خودت را به من بده باید به راه عـشق تو از خود جـدا شدن باید درست تـوبـه کنم، اینچنین بد است می‌تـرسـم از عـقـوبت این بی‌حـیا شدن از دست رفت چشم ترت بسکه گریه کرد بـا بـاخـبـر ز نـامــۀ اعــمـال مــا شـدن یـا ایّــهــا الـعــزیــزِ مـنـاجـات‌هــای مــا خوب است با صدای تو از خواب پا شدن گاهی خودم برای خودم نـقـشه می‌کـشم ای کـاش با تو راهـی کـرب و بـلا شدن مـا تـشـنــۀ زیــارت اربــاب بـی‌ســریـم چـشـم انـتـظـار مـهــدی آل پـیـمـبــریــم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
باده ز دست ساقی امشب چشیدنی است! نـاز نـگـارزادۀ امـشب خـریـدنـی اسـت! امشب جمال یوسف زهرا چه دیدنی است! از عاشقان وصف جمالش شنیدنی است: این دلبری است کز همۀ دلبران سر است این دلـبـر از سـلالـۀ سـاقـی کوثـر است ای وارث عـلــوم پـیـمـبـر خـوش آمـدی ای صاحب شجاعت حـیـدر خوش آمدی امّـیـدِ قـلـب حـضرت مـادر خوش آمدی صاحب‌زمان! حضرت دلبر خوش آمدی! جنت ز عطر و بوی تو آقا مـعـطر است از یُـمن مقـدمت همه عـالـم مـنـوّر است ایران که هیچ، کل جهان کشور شماست! اصلا تمام إنس و ملَک لـشکـر شماست سـردار قـدس کـشـور ما قـنـبـر شماست سـیـد عـلـی خـامـنـه‌ای اشـتـر شـمـاست "بی شک امید و رهبـر سید علی تویی" پـشت و پـنـاه و یـاور سیـد عـلـی تـویی دیگر در این بساطِ دلِ من جـز آه نیست دیـگر کـسی شبـیـه منِ رو سیـاه نیـست در نـامـه‌ام به غـیر خـطا و گـنـاه نیست امّـیـد من به غـیـر نـگـاه تـو شـاه نیست من را بـخـر برای خودت یابن فـاطـمـه با خـود بـبـر برای خـودت یابن فـاطـمه تنهـا تـریـن مـسـافر صحرا ظـهـور کن آرامــش و قـــرار دل مــا ظـهــور کـن آقـا بـیـا بـه خـاطـر زهــرا ظـهـور کـن اصلا بـحـق زیـنـب کـبـری ظـهـور کن هـر صبـح و هر مساء تو گـریان زینبی خـود گـفـتـه‌ای به ما که پـریـشان زینبی
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
به فلک می‌رسد از خاک زمین بوی بهشت گشته عـالـم همه جا گلشن مینوی بهشت پـیـش یـارم که بود روشنی روی بهشت عـرق شـرم چکد از رخ دلجـوی بهشت خـلـق عـالـم همه با دوستی و هم عهدی گـشتـه ورد لـبـشـان زمـزمـۀ یـا مـهـدی دانه مـرغ دل از خـاک در سـامـره بـین سـیـنـه‌اش را ز تـجـلّای خـدا نـائـره بین نـور آن نـائـره در دامـن هـر دایـره بیـن وجـد آن پاک زن پـاکـدل و طاهـره بیـن نـغـمـه و زمـزمـۀ مـرغ سـحـر می‌شنود بـانـگ تـسبـیـح ز لبـهـای پـسر می‌شنود در دل اهل ولا خـانــه گـرفـتـی نـرگـس خـانـۀ مـحـفـل جـانـانـه گـرفـتـی نـرگس دل ز هر عـاقل و دیـوانه گرفـتی نرگس کـز یـم فـاطـمـه دُردانـه گـرفـتی نـرگس دیـده روشن به رُخِ مهـدی اثـنی عـشرت جـان بـقـربـان تو و مـاه جـمـال پـسـرت ایـن پـسـر آئــیــنـۀ روی خــدا مـی‌بـاشـد این پـسـر مـشـعـل انـوار هـدی می‌بـاشد ایـن پـسـر سـیّـد جـمـع سـعــدا می‌بـاشـد این پـسـر طـالـب خـون شـهـدا می‌بـاشـد این همان است که دلها همه دیوانۀ اوست این همان است که جانها همه پروانۀ اوست افـق نـسـل عــلـی را قــمـری پـیــدا شـد خلق را رهـبـر صاحب نـظـری پیدا شد پــدر پــیــر خــرد را پـســری پـیـدا شـد بـلـکـه بـر مـلّـت قـرآن پـدری پـیـدا شـد هر که خـواهد رخ تـابـنـده احـمـد بـیـنـد چــهــره مــنــتــقــم آل مـحــمــدi بــیــنـد ای صفابخش و شفابخش دل و جان همه ای طـبیب من و ای داوری درمان هـمه هـمه پـروانـه و تو شـمـع فـروزان هـمه همه جان باخـتـۀ عـشـق تو جـانـان همه چه شود عقده ز دلها بگشائی ای دوست از پس پرده غـیـبت بـدر آئی ای دوست طعنه از دشمنت ای دوست شنیدن تا کی به بـدن پـیـرهـن صـبـر دریــدن تـا کـی پـیش رو بودن و روی تو نـدیـدن تا کی بار هـجـران تو بر دوش کـشیـدن تا کی مـا کـه نـادیـده تو را طالب دیـدار شـدیم به کـمـنـد سـر زلـف تو گـرفـتـار شـدیـم گوشِ یارانِ تو را طعنه اغیار بس است عاشق زار تو را ایـنـهمه آزار بس است قفس تنگ بر این مرغ گرفتار بس است پیش رو بودن و نادیدن رخسار بس است گـلـی از گـلـشـن حُـسـن تو نچـیـنم چرا؟ مـا بـمـیـریـم و جـمـال تـو نـبـیـنـم چـرا؟ ما که پروانه صفت گرد غمت سوخته‌ایم آتش عـشـق تو در سـیـنـه بر افروخته‌ایم قـصـۀ عـشـق تو را از ازل آمـوخـتـه‌ایم کز ولادت به رخت دیـدۀ دل دوخـتـه‌ایـم پـرتـو حُـسن تو تا شام ابـد در دل ماست هر طرف روی کنی جای تو در محفل ماست
: امتیاز
|